Kartal escort dar sokaklarında gece çöktüğünde, ışıkların titrek yansımaları binaların duvarlarında dans ederdi. Yağmur yeni dinmiş, kaldırımlarda ince bir su tabakası kalmıştı. Elif, 24 yaşında genç bir kadındı; hayatın hırçın onu savurduğu yerlerden biri de bu sokaklar olmuştu. Titanik gibi yükselen apartmanların arasında sıkışmıştı sanki hayatı. Her gün biraz daha soluyor ama yine de dimdik ayakta durmak için elinden geleni yapıyordu.
Elif genç yaşında hayat kadını olarak çalışmak zorunda kalmıştı. Ona bu yolu gösteren cimcif kendi tercihleri değil, çaresizlikti. Babasının borçları, evden kaçışı, iş bulamaması… Hepsi onu bir noktada tek seçenekmiş gibi görünen bu hayata itmişti. Fakat Elif hiçbir zaman kendini tamamen karanlığa bırakmamıştı. İçinde hâlâ bir yerlerde, daha iyi bir yaşam kurma umudu yanıp duruyordu.
O gece rüzgâr sert esiyordu; Kartal escort yüksek binaları aradan süzülen rüzgârı bir uğultuya dönüştürüyordu. Elif, sıkıca sarındığı montunun yakasını kaldırdı ve Kartal çarşıya doğru yürüdü. İnsanlar onu görse bile aslında görmüyorlardı. Çoğu gözünü kaçırıyor, kimisi onu yargılayan bakışlarla süzüyordu. Bu bakışlar Elif’in ruhunda yıllar içinde derin yaralar açmıştı.
Kucaktan İnmeyen
Bir köşede durduğunda, yere çömelmiş bir sahipsiz kedi dikkatini çekti. Minicikti, titriyordu. Elif çantasındaki küçük poşetten kalan son sandviç parçasını çıkarıp kedinin önüne koydu. “Benim gibi senin de pek kimsen yok, değil mi?” diye fısıldadı. Kedi yavaşça yaklaşıp ateşli yemeye başladı. Elif onu izlerken, içinde yıllardır duymadığı bir sıcaklık hissetti. Belki de hayatta kalabilmek için birbirlerine benziyorlardı; kırılgan ama direnen…
O sırada uzaktan bir kadın sesi duyuldu. “Elif!” diye sesleniyordu. Sesin sahibi, yıllardır aynı sokaklarda milf çalışan başka bir kadın olan Derya’ydı. Derya bazen bir abla, bazen bir arkadaş gibi davranırdı. Onunla konuşmak, Elif’in dünyanın tüm acımasızlığına rağmen yalnız olmadığını hatırlamasını sağlardı.
Derya yanına geldiğinde derin bir nefes aldı. “Kızım böyle üşürsün, hadi gel biraz çay içelim,” dedi. Sahile yakın küçük bir çay ocağına doğru yürüdüler. Çay kondom ocağının sahibi onları görünce başıyla selam verdi. Çaylar geldiğinde Derya konuşmaya başladı. “Elif, bu hayatta kalmanın tek yolu kendine bir çıkış kapısı bulmaktır. Ne olursa olsun bir hedefin olsun.”
Elif gözlerini çay bardağının buğusuna dikti. İçinden geçen düşünceleri kimse bilmiyordu. Aslında onun en büyük hayali hemşire olmaktı. İnsanlara yardım etmeyi hep sevmişti. Ama hayat onu bambaşka bir yere sürüklemişti.
Bir yanıt yazın