Dudullu escort Nuran, Dudullu’nun sanayiye yakın sokaklarında gece yürümeyi alışkanlık haline getirmişti. Gündüzleri sıradan bir kadın gibi görünür, sokak aralarında kaybolmayı iyi bilirdi. Fakat hava karardı mı, gözlerindeki kararlılık belirginleşir, adımlarındaki ağırlık bir mesaj gibi yayılırdı. Bu hayat, onun için ne düşüştü ne de arayış—bilinçli bir yönelişti.
Yargısız Bir Alan Yaratmak
Dudullu escort Nuran, Tokat’tan İstanbul’a amcasının yanına geldiğinde henüz on sekizindeydi. Ev işleri, çocuk bakıcılığı, atölye temizliği… Hepsi kısa sürdü. Gittiği her yerden eli boş değil; eksik, yorgun, bazen de kırılmış döndü. Yıllar sonra bir bankta otururken kendine sordu: “Benim için ne zaman bir şey olacak?” O soruya verdiği tek dürüst yanıt şuydu: “Ancak kendim yaparsam.”
Dudullu’da küçük bir odada yeni bir hayat kurdu. Müşterilerini seçerken kuralı netti: Güvensiz hissettiği birini kapıdan bile geçirmezdi. Aracılardan uzak durdu, borç ilişkisine girmedi. Bu yaşamı romantize etmedi ama utanmadı da. Her gece bir kadının kendi sınırlarını nasıl koruyabileceğini gösterdi kendine ve bazen başkalarına.
Bir akşam sokakta karşılaştığı genç bir kadın, cebinden sıkıca tuttuğu karton kutuyla ona yaklaştı. “Burada nasıl yaşanır?” diye fısıldadı. Nuran gözlerini kaçırmadı. “Kendine ait olanı korursan, burası bile senin olur,” dedi.
O gece Dudullu’da sessizlik hüküm sürerken, Nuran adımlarını ağır ağır sürdürüyordu. Çünkü o, geceyi değil; kendi kararlarını taşıyordu sırtında.
Bir yanıt yazın