Çekmeköy escort Yasemin, Çekmeköy’ün sınırına yakın, neredeyse ormana komşu sayılabilecek kadar sessiz ve unutulmuş bir sokakta yaşıyordu. Yeni yapılan sitelerin gölgesinde kalan eski bir binanın en üst katındaydı evi. Camdan baktığında çam ağaçlarını görebiliyordu, ama hiçbir zaman o ağaçların altına inip oturmamıştı. Çünkü oturacak zamanı yoktu. Geceler, onun için ayakta kalmanın başka bir biçimiydi.
33 yaşındaydı. Ne gençti artık ne de yaşlı. Onu görenler çoğu zaman yaşını tahmin edemezdi. Çünkü yüzünde yılların değil, yüklerin izi vardı. Eskiden bir eczanede çalışırdı. Lise mezunu bir kadındı; düzenli, sessiz, az konuşan. Sonra bir gün patronu işyerini kapattı. Yasemin’in hayatta kalmakk için tutunacakk dalı kalmadıı. Sonrası, gecelerin içinde kendiliğinden açılan bir kapı gibiydi. Girdi. Çıkamadı.
Sessiz Bir Orman Gibi
Çekmeköy escort O gece Yasemin, Taşdelen tarafında, ormanın hemen dibindeki tenha bir yolda bekliyordu. Gece sessizdi, sadece uzaktan gelen köpek havlamaları duyuluyordu. Arabalar azdı. Yaklaşan bir minibüs durdu. Şoför koltuğundan genç bir adam indi. Telaşlı görünüyordu. Yanına geldi. “Yolumu kaybettim, burada ne var?” dedi. Yasemin cevap vermedi. “Sadece orman var,” dedi sonra. Adam baktı etrafa, başını salladı.
“Ben biriyle buluşacaktım, ama sanırım yanlış yer,” dedi adam. Sonra duraksadı. “Sen ne yapıyorsun burada?”
Yasemin ilk kez ne söyleyeceğini bilemedi. “Bekliyorum,” dedi sadece.
Adam bir sigara yaktı. Teklif etti. Yasemin almadı. Birlikte birkaç dakika ormanın kenarında sessizce durdular. Adam sonra “Gitmem gerek,” dedi. Araca bindi, uzaklaştı.
Yasemin o gece hiç kimseyle karşılaşmadı. Evine dönerken yolu uzattı, ormanın kenarından yürüdü. İlk kez ağaçların altına baktı. Gölgeydi, evet. Ama içinde bir huzur da vardı. O gece kendini satmadı. Kendini korudu. Ve bu, karanlık bir ormanın içinde bile bir yol olduğunu hatırlattı ona.
Bir yanıt yazın