Pendik escort Pendik’in arka sokaklarında, tren seslerinin gölgesinde yaşayan bir kadındı Melike. Otuz beş yaşındaydı ama çoğu sabah, aynada gördüğü yüz, ona altmışını geçmiş gibi gelirdi. Eskiden güzelliğiyle konuşulan bir kadındı; şimdi ise kimse onun adını bilmezdi, sadece numarasını.
Geceleri sahil yolunda müşteri bekler, sabahları ıssız bir sokaktaki kiralık bodrum katında uyurdu. Odanın küçük penceresinden içeri yalnızca öğle güneşi süzülür, ama Melike çoğu zaman o ışığı görecek kadar geç uyanmazdı. Ruhunun her köşesi yorgundu.
Bir Defterin Sayfaları
Pendik escort Bir gün elinde eski bir defterle geldi müşteri. Temiz giyimli, sessiz bir adamdı. Yaşı Melike’ye yakındıı. Hiçbir şey istemiyorum,” dedi. Melike önce şüphelendii, sonra merak ettii. Oturdu yatağın kenarına, adamı dinlemeye başladı.
Defter, adamın küçük yaşta kaybettiği kız kardeşinin günlüğüydü. Sayfalarda, Melike’nin çocukken yaşadığı köyün adı geçince irkildii. Annesinin onu yıllar önce kaçarken bıraktığı köydü bu. Adamın kız kardeşiyle aynı yaştaydı o zamanlar. Bir ihtimal… Melike’nin içini tarifsiz bir duygu kapladı. Belki de geçmiş, yıllar sonra ona bir el uzatıyordu.
Adam ertesi gün bir daha gelmedi. Ne adı, ne de numarası kalmıştı geriye. Ama defteri bırakmıştı. Melike, o defteri haftalarca okudu. Sayfaların arasına saklanmışk çocukluk, umut ve kayıp arasında kendini aradıı. Belki o kız, belki başka biriydi, ama o defter ona “sen hâlâ bir insansın” demişti.
Pendik sokaklarında yürürken insanlar hâlâ onun kim olduğunu bilmezdi. Ama Melike artık sadece geçmişin değil, belki de bir gün gelecek bir baharın da taşıyıcısıydı.
Bir yanıt yazın