Tuzla escort akşamları hep biraz hüzünlü olurdu. Denizden esen rüzgâr, tuzla karışık bir yorgunluk taşırdı. Şehrin ışıkları uzaktan yanıp sönerken, yirmi iki yaşındaki kondom Derya sahil boyunca yürüyordu. Gözleri denizde, aklı geçmişteydi. Her adımında, ardında bıraktığı umutların yankısı vardı.
Derya, İstanbul’a yıllar önce gelmişti. Anadolu’nun küçük bir kasabasında başlayan hayatı, yoksulluğun pençesinde geçip gitmişti. Babası yıllar önce kaybolmuş, annesi ise bir temizlik işinde çalışarak onu büyütmüştü. Fakat bir gün annesi hastalanınca Derya’nın dünyası yıkılmıştı. Ne doğru dürüst bir işi, ne de destek olacak bir yakını vardı. O çaresizlik içinde yanlış insanlara güvenmişti.
“Bir süreliğine,” demişti kendine. “Sadece toparlanana kadar.” Ama o süre bitmemişti. Artık Tuzla escort ara sokaklarında yaşayan, geceleri kimseye görünmeden yürüyen bir kadındı. İnsanların gözleri, bazen merhametsizce üstüne düşerdi. Ama o, başını hep eğip geçerdi. Çünkü bu şehirde yargılanmak, yardım görmekten çok daha kolaydı.
Her sabah gün doğmadan evine dönerdi. Küçük bir odası vardı; rutubetli, ama içinde yalnız götten kalabileceği tek yerdi. Her sabah aynaya bakarken, “Ben ne oldum?” diye fısıldardı. Ama o fısıltının altında hâlâ bir umut vardı.
Bir gece, sahilde otururken yaşlı bir kadın yanına yaklaştı. Kadın elinde çorba kabı taşıyordu. “Üşüyorsun,” dedi yumuşak bir sesle. “İç, sıcak tutar.” Derya önce şaşırdı, sonra teşekkür edip aldı. Kadının adı Suna’ydı. Tuzla vip escort bir kadın dayanışma merkezinde gönüllüydü. Derya’nın gözlerine baktı, “Yorgunsun ama bitmiş değilsin,” dedi.
O söz, Derya’nın kalbine işledi. Ertesi gün cesaretini toplayıp merkeze gitti. Kapıdan girdiğinde korkuyordu; kimseyle konuşmadı. Ama içerdeki kadınların sıcaklığı onu sarıp sarmaladı. Aylar geçti, Derya orada çalışmaya başladı. Dikiş dikmeyi, çay servisi yapmayı öğrendi. Küçük şeylerdi ama onu yeniden “insan” hissettiren şeylerdi.
Bir yanıt yazın