Kartal escort geceleri hep soğuktur. Denizden esen rüzgâr, sokak aralarına tuz kokusu taşır, sokak lambalarının sarı ışıklarıysa yorgun bir şehir manzarasını aydınlatır.
O soğuk gecelerde, Elif her zamanki milf gibi sahil yolunda yürürdü. Üzerinde ince bir mont, elinde ucuz bir çanta… Gözlerinde hem yorgunluk hem de alışkanlığın donukluğu vardı. Her gece aynı sokak, aynı insanlar, aynı sessizlik.
Elif sadece yirmi bir yaşındaydı ama omuzlarında bir ömrün ağırlığı vardı. Küçüklüğünden beri Kartal escort arka mahallelerinde, rutubet kokan bir evde büyümüştü. Babası onları terk ettiğinde annesi temizlik çıtır işlerine gitmiş, yıllarca didinmişti. Ama annesi hastalanıp yataklara düşünce Elif’in hayatı bir anda karardı.
Okulu bırakmak zorunda kaldı. Önce bir kafede, sonra markette çalıştı. Ancak kazandığı para ne kiraya, ne ilaca, ne de yemeğe yetiyordu. Her gün biraz daha umutsuzluğa sürükleniyordu.
Bir akşam, çaresizlik içinde sahilde otururken yanına bir kadın oturdu. Kadın uzun süre sessiz kaldı, sonra sakin bir sesle,
“Hayat bazen insanı istemediği yollara iter kızım,” dedi.
Elif o gece o sözü dolgun memeli aklından çıkaramadı. Günlerce direndi, iş aradı, kapı kapı gezdi. Ama sonunda, çaresizliğin ağırlığı onu kırdı. Bir daha geri dönülmesi zor bir yola girdi.
Kartal escort geceleri artık onun evi oldu. İnsanların acıyan ya da yargılayan bakışlarına alıştı. Ama her sabah, eve dönüp aynaya baktığında kalbi sıkışırdı. Aynadaki yüz ona ait gibi hissettirmezdi. Gözlerinin içindeki ışık yavaş yavaş sönüyordu.
Yine de her sabah sessizce fısıldardı: “Bir gün buradan kurtulacağım.”
Bir sabah gün ağarırken deniz kenarına gitti. Sahilde, martılara simit atan yaşlı bir adam vardı. Adam gülümsedi, “Deniz bazen kirli görünür kızım,” dedi. “Ama içinde hâlâ yaşam vardır. İnsan da öyle.”
O söz Elif’in yüreğinde bir şeyleri kıpırdattı. O an, içindeki ışığın tamamen sönmediğini fark etti.
Bir yanıt yazın