Pendik escort rüzgârı her akşam aynı serinlikle eserdi ama Eylül için bu rüzgârın taşıdığı anlam hep daha ağırdı. Sahil yolundaki ışıklar titreyip sönüyor, tren istasyonundan yükselen anonslar geceyi bölüyordu. Eylül, henüz yirmi iki yaşındaydı ama yaşadıkları, ruhunu yaşından çok olgun daha büyük göstermişti. Hayatın sertliğiyle erken tanışmış, çocuk yaşta omuzlarına yüklenen sorumlulukların altında ezilmişti. Pendik vip escort sığındığında, cebinde yalnızca birkaç lira, kalbinde de yorgun bir umut kırıntısı vardı.
İstanbul’a geldikten sonra ilk günler otelde temizlik, kafede garsonluk gibi işlere başvurmuş ama her defasında “Tecrübeli eleman arıyoruz” ya da “Kadromuz dolu” gibi sözlerle geri çevrilmişti. Bir süre cimcif sonra kirayı ödeyemez hale gelmiş, kalacak yeri kalmadığında çaresizliği onu istemediği bir yola itmişti. Bazı insanlar, onun yalnızlığını ve umutsuzluğunu kullanarak onu tehlikeli işlere sürüklemişti. Eylül, genç yaşına rağmen geceleri Pendik escort karanlık sokaklarında çalışmak zorunda kalan bir hayat kadını haline gelmişti.
O gece sahil daha sessizdi. Dalgaların taşlara vuruşu, Eylül’ün içindeki kırık duyguları yankılar gibiydi. Montunu sıkıca kapatıp bir banka oturdu. İçinden geçen tek düşünce şuydu: “Böyle devam edemem.” Zihninde anne babasının yüzleri, memleketinde bıraktığı çocukluk anıları ve hiç yaşayamadığı gençliği dönüp duruyordu.
Kendisini tamamen olgun kaybolmuş hissettiği sırada orta yaşlarda bir kadın yanına yaklaştı. Üzerinde sade bir pardösü, elinde birkaç broşür vardı.
“Affedersin,” dedi kadın nazikçe, “ürkmene gerek yok. Buradaki kadınlara yardım eden bir derneğin gönüllüsüyüm. Bir şeye ihtiyacın var mı?”
Eylül başta cevap vermek istemedi. Çünkü yıllardır kimse ona samimiyetle bir soru sormamıştı. İnsanların çoğu ya kullanmak ya da yargılamak için yaklaşırdı.
“İyiyim,” dedi kısık bir sesle ama aslında hiç de iyi değildi.
Bir yanıt yazın